چند خانه ی ییلاقی در لاکتراشان !!

 خانه ی حاجی شاپور ( علی اصغر ابراهیم پور )

خانه ی رمضان لاکتراشی

خانه ی حاجعلی لاکتراشی

خانه ی مرحوم  محرمعلی لاکتراشی

خانه ی کریم بهرامی فرد

خانه ی حسین لاکتراشی ( فرزند مراد علی )

مناظر زیبای لاکتراشان !

آبشار لاکتراشان

باغ فندق « مرحوم صفر علی لاکتراشی » ( اسّا صفر )

( شکوفه ی سیب ترش ) ( تله سیف دار تی تی )

آبشار

شعری به یاد مرحوم « حاج علی آقا غفاری فرد » فرزند « کربلایی علی اکبر » !

_{نیاک ایجه ، نِمِک نَزِن می زخمه}

_{می شعره خاندِری ، وِگیر تی اخمه}

_{حاج عِل آقا یه سرگذشت ِ بُخان}

_{خوجیر که فکر کِنی ، بُنی هراسان}

_{نصف ِ شبِی را دَکِت از لَکتِشان}

_{هَلَه اذان ناگوته ، بُمَه گیلان}

_{یه روز هَکِرد برنج زِمَه ، هاله واش}

_{تولون بابا وی بَدِن و پای ِ خاش}

_{غذا بُخارد نُخارد ، اُجه راه دَکِت}

_{پَرِیته از گیلان ، مِثان ِ سَرِت}

_{خسته بَدِن وقتی بُمَه لَکتِشان}

_{مَردِلی دِی ، تازه بادوشت گاوِشان}

_{از وی کشاورزی اگه باگوم شعر}

_{یه روزه راه می کاغِذه شعر ِ وِر}

_{خِشتی زِمی ، گِلکَند ِ کادان ِ وَر}

_{چاله زِمی ، تا جار مَلّه وَراوَر}

_{این زِمی شان ِ ، تِنهایی بور گیته}

_{عرق وی صورت چِکِس ، عین ِ تیته}

_{کشت و زراعت همه مِنا سَر با}

_{نجّاری اَم اُنه دس ِ هنر با}

_{لاکتراشان زمانی کدخدا با}

_{چه شور و حالی دل ِ مِن به پا با}

_{کُرا باشا حاج عِله قا رِشیدی ؟!}

_{گردِنه تاب دِنی به چی امیدی ؟!}

_{بازَم حیا نَکِردی ، سر جار دره ؟!}

_{خُشتِره شیر دانی و دِشان وَره ؟!}

_{هیچ کَسه دنیا تا اَلَن رَحم نَکِرد}

_{با خُشِلی بیارده ، با زور بَبِرد}

_{خوجیر نیاک ، تی کت و کول شِل بابا}

_{عِین ِ مِهی سفید ِ اَشپِل بابا}

_{جان ِ بِرَر ، دنیا جی عبرت بِگیر}

_{اَجل بیَه ، جوان نداره یا پیر}

_{لاکتراشان کیا دابان ؟ یاد هَکِن}

_{اگر تونی اُشان ِ جا ، پا دَکِن}

_{قربانعلی ، یوسفعلی ، کبلِلِکبَر}

_{بیَه بَریسی تا به ملّا قنبر}

 _{کدخدا ممدِلی و مِش مارمِلی}

_{مشتی مراد علی و عباس علی}

_{عبدِل ِ مرحوم و بِرَر وی نصرت}

_{دسّی دسی ، آغوز دار ِ سر جیرکَت}

_{چِندی باگوم دنیای ِ نامردی یَه ؟!}

_{چِندی باگوم تا تو بِفَهمی چیَه ؟!}

_{حاج عِلِ قا جی که رِشیدتر نیِه !}

_{اُسّا تقی جی که تو بهتر نیِه}

_{تازه مره یاد بُمَه ، اُسّا صَفَر}

_{چِندی بیچاره دُو هَکِرده هَدَر}

_{وقتی مره نام ِ ایشان یاد بُمَه}

_{خون باشا می دل ، مِره فِریاد بُمَه}

_{ایشان ِ نام ِ باگوتُم یک یکی}

_{یه ذرّه عبرت بِری ، چیزی وَکی}

_{زوازوری دنیا کین ِ پوت هَنِک}

_{تی عمر باشا ، بُمانِسه یک هَتِک}

_{جان ِ بِرَر ، حبیب ِ شعره بُخان}

_{قدر ِ تی پِر و مآره ویشتر بدان}

                                            _{( عقیل پورخلیلی )}

چند خانه ی ییلاقی در لاکتراشان !!

خانه ی رستم خالو

خانه ی مشتی رجبعلی

چند رباعی گیلکی

  

     ^{عاشق که ببی همه تره تور گنن}

     ^{جیف پول دنی بو ، قط تره زور گنن}

     ^{تشخیص اگه نداشته بی ، خیلی بده
     تبریزی پنیره بعضی ها لور گنن}

     ^{ایام جهان فقط به کام تو دابو}

     ^{هر دفتر خاطرات نام تو دابو}

     ^{هر قطره شرابی که رچیته ساقی}

     ^{در هر گذری فقط به جام تو دابو}

نماهای مختلفی از لاکتراشان

گل گاو زبان !

شعری در بزرگداشت مرحوم « شکرعلی لاکتراشی » که در روز سوم آن بزرگوار سرودم .

قِدیما لیگا و لَکتشانی با                                     

هرچی چشم کار کَنِبا ، اُشانی با

همگی ، وچه ، عاروس ، یه جا دابان           

یه جا با کَله ، تانور ، کَلا ، دوشان

کوچیک و گَته ،‌همَه کار کَنِبان                      

شُنِبان واشِه دِنی ، کوه و کامان

حَرفِه گَتّه زَنِبا خانه مییِن                             

وَچه ناتّونِس باگو حسن حسین

قدیما هیچکی تی همرَه قار نابا                      

هیچکی اسب ِ طمع ِ سوار نابا

لیگا از سرتا وی دُم ، اَبادی با                         

ماردوم ِ دل ، زمین ِ گوشادی با

یک یِکِی آدمشان پیر وَکِتِن                            

امه رفتاره بِدَن ، سیر وکتن

می دل ِ غصّه دَکِت یه کولبار                      

کی وَنه درد ِ باگوم بی اختیار

لب ِ سر خنده وینی ، درده بِرَر !              

تن اگه داغه ،‌می دل سرده بِرَر !

گَردِنِه جاری نیار تی مآره وَر                    

نکِنه داد بزینی تی پِره سر !

شُکُر ِعاقبته تو یاد هَکِن                            

کمتَه خُشته کلّه مِنْ تو باد هَکِن

مِش شُکُر ، ماهه مانِس لیگایه مِن             

اون جور آدِم  نِشانه همیشه دِن !

لیگا لَکتِشان ِ مِن ،‌ یه دانه با                      

گذر ِ مسافران ، وی خانه با

از رِشیدی چی باگوم ؟ یک ازهزار         

آی کوراسَره بِتاشَه مزی دار !

پِرِس این دار ِ چِکِل ، اُن دار ِ سَر            

جیر نیاکِن ،‌کَلِنِه تی کُرک و پر

کار خیر از همه پیش قدم تَه با              

خُشته نوّه شانه همره ، چَم تَه با

چی رشید ، مهمان نواز و مهربان           

نه کسی عیبه گُته ، نه بد زبان

خُشته وقت ِسر نمازه خانِسه                

خدایه سختی یِ ِ مِن دُخانِسه

صبح تا شب ماردوم ِ کارسر دابا           

وی دَس ، پرتقال چینی ، اثر دابا

پیش بهار ، گاوْبِری موقع بُنه با             

مش شکُر، دل وی دل ِ مِن دِنی با

آخ آغوزهال چی کُلاکی وارسه !        

این همه دردسره ، کی تاوِسه ؟!

پیش به دنبال داووسِن وی بچّه ها    

ممرِضا ، غلامرضا ، علیرضا

پِر دابا پیش ، وَچه شان وی پشت ِ سَر    

گاوِشان ، کَش زَنِبان تا وَلگسَر

لَکتِشان ِ رایِه بِن تا تول ِ دشت

همه سال اُن با اُشانه سرگذشت

اولین سِرا با وی ، کُراسره

جز تقی وی درده کی خبر داره

تول ِ دشت هرکی باشا ، یاده وِرِه

چِندی شکرالله جی هِیت ماس و کره

چِندی ارباب ِ هَکِرده گالشی

چِندی دوشان بَبِرده دوشادوشی

بِرَرِی ، شُکُر باشا از این میان

بمانِس از اُن فقط نام و نشان

بِرَرِی ، چشم ِ وازَک ، خوجیر نیاک

ای که چِشم ِ دَبیسِی ، تی سینه چاک !

مِش شُکُر تی عبرته ، جان ِ بِرَر !

بیرون هَک نانِجیبَه تی کلّه سر

باش بِنیش حبیب ِ شعر ِ وِر بُخان

قدر خُشته پِر و مآره خوب بدان

جارملّه ( نمایی از قسمت شمالی لاکتراشان )

مسجد لاکتراشان ؛ تابستان 92