لاکتراشان ؛ روستایی ییلاقی در تنکابن

به یاد لاکتراشان !!

هر چی خدا خدا بَزَم ، می دل ِ غصّه وا نابا

خشک هانِبا می خون دل ، تنهایی جی جدا نابا

هیچکی می هَمرَه را نُمَه ، هیچکی مِرِه صدا نَزَه

هر کی یَه مُ دُخانِسُم ، می مانا مبتلا نابا

باشام لیگای کویِه سر ، لَکتِشانِه نیاکُنُم

اِندی آغوز اُجه بَزَن ، آدِمِشانه را نابا

یاد گذشته ها به خیر ، وقتی کالو مآر چَنه با

هر چی لِه لِه لِه زَنه بام ، گاو کالو جی رها نابا

جارمُت ِ کوی ِ سر باشی ، بِنیش تو مِزی سوی ِ سر

هر چی تونی هوا بُخار ، تا که تی عمر فِنا نابا

یه کش تفنگ دَسه گیتُم ، این باغ مِن اُن باغ مِن

هر کی بِدَه مِره باگوت : « نوّه ی کدخدا نابا » ؟!

کوچیک که بیم ، چار ته بِرَر ، پینیک بَزَنه با شِلَر

اِندی هیمه وِچه نیبیم ، حِیاط ِ مِن دِه جا نابا

صُب شیر پِلا ، شب سیب زِنی ، چاشتِ ایدام ترش ِ تره

هَمَه یه جا ، یه سفره سر ، وَچه ، عاروس ، سیفا نابا

گذشته یاد وقتی هانه ، آدم دل زنده بُنه

حبیب ِدل بپیس ایجه ، تهران ِ جی جدا نابا

عقیل پورخلیلی سه‌شنبه 24 آذر 1394 ساعت 14:42

0 نظر

به یاد لاکتراشان !!

نیاک ایجه می دل چی بیقراره

دِه طاقت ِ تی دوری یَه نِداره

هرچی ایرا اُرا بَزَم ، زندگی

خسته نابا ، وِپیت می دست و پاره

پِر اگه ترشه ماسه کیسّه بَزَه

اُنکه کولِیت ، بازار باروت ، می مآره

قدیم ، چی داشتیم بُخاریم : ترشه سیف

پِیز ِ دیم اَم وَچکِسیم هامبور داره

تِرمی که گیت غروب دمَِی دامانه ،

کِشِت به دَس ، گیت ، پِر ،کالو یه مآره

چال ِ زِمی باشی اَلَن نیاکِن

مِشت حِجِلی یونجه زِمی کُجاره ؟!

قربانعلی ، یوسفِلی ، کِبل عِلِکبَر

کُرا باشان ؟! از اشان چی دیاره ؟

بیشین بِینین خانه ی ملّا قنبر

فانوسه سو نیانه ، تیره تاره

کدخدا ممدِلی - خدا بیامرز -

پنج تا نوه اَلَن وی یادگاره

این روزگاره اگه میدان هدی

یه وقت بدی تی دوشه سر سواره

خدا اگه آدمه پشتیبان بو

دِه فکر نَکِن دشمن دست ِ تآره

جوان که هیسی خشته کولباره ویر

پیر که ببی ناتونی بینی راره

دل دَنِبِس ، حبیب ، خشته دور و پر

بدان تنها خدا تی غمگساره

عقیل پورخلیلی سه‌شنبه 24 آذر 1394 ساعت 14:41

0 نظر

تنهایی پدر !!!

^{گِل کَنده سر به جاری ، مُ واکِتُم به
زاری}
^{صَحَب وَسه بِمیره ، آغوز ِ آبیاری}
^{گاوِیه صُب دوشُنُم ، چِی بُخارده نُخارده}
^{شُنُم عَلِف وِچینُم ، تو خا خَبِر نِداری !!}
^{کَل چال ِ تَش بَل کَنه ، شیر لِبی مِن پَل
کَنه}
^{تا که زمان بگذره ، کَنُم اُونگوشت شُماری}
^{اُن وَخ که پَنج شیش نَفِر ، ایرا اُرا
دُووِسِن}
^{اِسه اَلَن نیاکِن جُز تِنهایی چی داری ؟!}
^{یکی دَره لَکتِشان ، یکی جنوب ایران}
^{خدا ! هَمَه حفظ هَکِن ، تهران دابون یا ساری}
^{غروب دَمِی گاوِشان ، مِزی سو سَر دیارِن}
^{ایشانه مُ گُنُم تا ، می یاده تو بیاری}
^{تِرمی می دِل وِپیته ، می چشم هیتَه
وارِنه}
^{« حبیب » باگوته این شعر ، بُمانده یادگاری}