گِل کَنده سر به جاری ، مُ واکِتُم به زاری
صَحَب وَسه بِمیره ، آغوز ِ آبیاری
گاوِیه صُب دوشُنُم ، چِی بُخارده نُخارده
شُنُم عَلِف وِچینُم ، تو خا خَبِر نِداری !!
کَل چال ِ تَش بَل کَنه ، شیر لِبی مِن پَل کَنه
تا که زمان بگذره ، کَنُم اُونگوشت شُماری
اُن وَخ که پَنج شیش نَفِر ، ایرا اُرا دُووِسِن
اِسه اَلَن نیاکِن جُز تِنهایی چی داری ؟!
یکی دَره لَکتِشان ، یکی جنوب ایران
خدا ! هَمَه حفظ هَکِن ، تهران دابون یا ساری
غروب دَمِی گاوِشان ، مِزی سو سَر دیارِن
ایشانه مُ گُنُم تا ، می یاده تو بیاری
تِرمی می دِل وِپیته ، می چشم هیتَه وارِنه
« حبیب » باگوته این شعر ، بُمانده یادگاری
چشمه ی قدیمی لاکتراشان قبل از لوله کشی آب
چرچر آبه
تل سیف دار
باغ شقایق ( باغ شمسعلی شورمیج )
گل محمدی وحشی ( سگخایه )
خانه ی شورای اسلامی لاکتراشان
خانه برادران طالشی
خانه ی قدیمی مرحوم کدخدا محمد علی لاکتراشی
مدرسه ی قدیمی لاکتراشان
مسجد لاکتراشان
مسجد لاکتراشان