گِل کَنده سر به جاری ، مُ واکِتُم به زاری
صَحَب وَسه بِمیره ، آغوز ِ آبیاری
گاوِیه صُب دوشُنُم ، چِی بُخارده نُخارده
شُنُم عَلِف وِچینُم ، تو خا خَبِر نِداری !!
کَل چال ِ تَش بَل کَنه ، شیر لِبی مِن پَل کَنه
تا که زمان بگذره ، کَنُم اُونگوشت شُماری
اُن وَخ که پَنج شیش نَفِر ، ایرا اُرا دُووِسِن
اِسه اَلَن نیاکِن جُز تِنهایی چی داری ؟!
یکی دَره لَکتِشان ، یکی جنوب ایران
خدا ! هَمَه حفظ هَکِن ، تهران دابون یا ساری
غروب دَمِی گاوِشان ، مِزی سو سَر دیارِن
ایشانه مُ گُنُم تا ، می یاده تو بیاری
تِرمی می دِل وِپیته ، می چشم هیتَه وارِنه
« حبیب » باگوته این شعر ، بُمانده یادگاری
چشمه ی قدیمی لاکتراشان قبل از لوله کشی آب
چرچر آبه
تل سیف دار
باغ شقایق ( باغ شمسعلی شورمیج )
گل محمدی وحشی ( سگخایه )
( رودخانه ی مسیر شاه سفید کوه )
( رودخانه ی مسیر شاه سفید کوه ) ( کوراسره )
درختی در جنگل های « جَک » که نام چند نفر بر روی آن نوشته شده است .
شاه سفید کوه - بلور کوه ( سلطان چاک )
پل چوبی اوندیم رُخانه ( رودخانه ی مرزی بین لگا و لاکتراشان )
باغ گردو مش رجبعلی (هامبوردارکین )
ای هی هی ؛ چی پیاز بنه ای !! ( لگا )
این چای ، خوردن داره !!
شعر گیلکی با گویش تنکابنی از « ناصر امینی »
باغِبان باغِ میِن نیشته هَمِش
تا که هَندَه دَنِکَه دآرِ تَمِش
ای تَمِش چی خِسی دآرِ وِپیتی ؟
رِس رِسی می دَسِ ره کار بِگیتی
تو چِره سیا کانی می بیشه ره
جیر نیِه ، دازِ زَنُم تی ریشه ره
می دلِ غصّه دَکِت یه کولِبار
کی وَنه دردِ بُاگوم بی اختیار
لبِ سَر خنده وینی ، درده بِرَر
تن اگه داغه ، می دل سرده بِرَر
می چُمِی آب کَنه و سو نِدَاره
گُل وَنه بِینه مِره ، رو نِدَاره
اِندی هیسَّنُم که تا تِریک بُنه
می عمر اینجوری شُنه بِریک بُنه
دل مِره وَنِرسِنه چُرت بَزِنُم
غم و غصَّه اینجوری قُرت بَزِنُم
بلبلِی دارِ چِکِل ، مُ دارِ بُن
ویل ویلی کَانه پوتور می بارِ بُن
ترِ گِل می رختخوابِ بالِشه
می رِفیق گُسِند دُمالِ گالِشِه
دردِ دل بُاگوم ، دوا هیسّه مِرِه
اگر اَم نُاگوم ، بلا هیسّه مِرِه
چِندی مُ بِنیشُم و گَب نَزِنُم ؟
ایزگیلِ وِچینُم و لب نَزِنُم
ای خدا بُاگو که می چاره چیَه
تِکلیفِ آدِمِ بیچاره چیَه
نیاک ایجه ، می دل چی بیقراره
دِه طاقِتِ تی دوری یَه نِداره
هرچی ایرا اُرا بَزَم ، زندگی
خسته نابا ، وِپیت می دست و پا رِه
پِر اگه ترشه ماسه کیسّه بَزَه
اُنکه کولِت ، بازار باروت ، می مآره
قِدیم چی داشتیم بُخاریم : « ترش ِ سیف »
پِیز ِ دیم اَم ، وَچکِسیم هامبورداره
تِرمی که گیت راشِرُم و رُخانَه
کِشِت به دَس ، گیت پِر کالویه مآره
چالِ زِمی باشی اَلَن نیاکُن
مِشت حِجِلی ، یونجه زِمی کُجاره ؟!
قربانعلی ، یُسفِلی ، کِبل عِلِکبَر
کُرا باشان ؟ از اُشان چی دیاره ؟!
بیشین بِینین خانه ی ملّا قنبر
فانوس ِ سو نیانه ، تیره تاره
خدا اگه آدِمِه پشتیبان بو
دِ فکر نَکِن دشمن ِ دست ِ تآره !!
کدخدا مَمدِلی – خدا بیامُرز –
چِندی نوّه اَلَن وی یادگاره !
این روزگاره اگه میدان هِدِی
یِه رَچ بِدِی تی دوش ِ سر ، سُواره
اگه اَلَن دنیا تی همرَه جوره
دو روز دیگه هانه ، تی هَمره قاره
جُوان که هیسّی خُشته کولباره وِیر
پیر که بِبِی ، ناتونی بِینی راره
دِل دَنیبیس ، حبیب ! خُشته دور و پَر
بِدان تنها خدا تی غمگساره !
خانه ی شورای اسلامی لاکتراشان
خانه برادران طالشی
خانه ی قدیمی مرحوم کدخدا محمد علی لاکتراشی
مدرسه ی قدیمی لاکتراشان
مسجد لاکتراشان
مسجد لاکتراشان
لیگا روخانه
تیر برق های فلزی که تا بالاترین نقطه ی لاکتراشان کاشته شده است .
مار سیاه خانگی
آبشار لاکتراشان
باغ فندق مش رجبعلی (دره لک )
باغ گردو مش رجبعلی ( هامبوردار کین )